اینستاگرام یکی از شبکه های اجتماعی پرطرفدار این روزهای ایران است. نرم افزاری که افراد با توجه به علایق خود در آن اقدام به انتشار عکس و متن و فیلم کوتاه می کنند. یک فضای جدید عمل و تعامل اجتماعی که افراد در آن به دنبال اهداف و انگیزه های متفاوتی هستند، گرچه سرگرم شدن و وقت گذرانی را می توان مهم ترین و اصلی ترین انگیزه افراد دانست.
در این شبکه اجتماعی افراد بر اساس میزان و تعداد دنبال کننده ها ارزش گذاری می شوند. هر چه بیشتر، شان اجتماعی بالاتر. البته هستند کسانی که به دنبال جمع کردن دنبال کننده نباشند و صفحه خود را خصوصی کرده باشند تا فقط دوستان و آشنایان تایید شده، صفحه آنان را ببینند. اما فضا در دست کسانی است که بیش از 300 هزار فالوئر دارند. حال سوال اینجاست که این جمع کنندگان فالوئر های بسیار چه اقدامی انجام داده و می دهند؟ اگر بازیگران و افراد مشهور را از این لیست کنار بگذاریم می ماند افراد ناشناخته ای که با فعالیت در زمینه های مختلف برای خود شان اجتماعی ایجاد کرده اند. این فعالیت ها باید با اختصاص وقت بسیار همراه باشد. علاوه بر زمان میزان انتشار عکس ها در صفحه اصلی و استوری نیز مهم است؛ فعالیت کم باعث فراموش شدن فرد می شود و فعالیت بسیار زیاد موجب خسته شدن مخاطبین، لذا باید حدی از فعالیت روزانه یا هفتگی مشخص شود. اما آنچه یک فرد را پر مخاطب می کند هیچ کدام از اینها نیست.
جذابیت اساسی ترین دال اینستاگرام است. عکس و فیلم جذاب است که یک فرد را پر مخاطب می کند و ارزش و شان او را بالا می برد. عدم جذابیت نیز موجب طرد و ریزش مخاطب است. لذا دارندگان صفحاتی با مخاطبین بالا در واقع مجبورند کاملا مخاطب محور و با خواست مخاطبین پیش روند.
جذابیت در این شبکه اجتماعی انواع متفاوتی دارد. عکس ها و فیلم هایی که نشان دهنده میزان ثروت فرد باشد، نوع سبک زندگی او باشد، شغل و شان اجتماعی وی را نشان دهد، شاد بودن و شاد زیستن را منتقل کند، کلیپ هایی برای شاد کردن و خنداندن دیگران بسازد و یا عمومی ترین حالت که عکس هایی با پس زمینه های جنسی باشد. در این اجتماع جذابیت، جذاب ها رهبران فضا هستند که برای مخاطبین چند میلیونی و اکثرا جوان خود چیزی جز گذران وقت به همراه ندارد و فضای کنش در دست کسانی است که جذابیت های ظاهری را مقدم بر هر چیز دیگر می بینند.

دکتر غلامرضا کحلکی-  برای چهار دهه فرانسه در قبضه جمهوری خواهان و سوسیالیست‌ها بود. اما احزاب وقت زیادی ندارند تا با کنش سیاسی خود، خویش را در مصدر امور نگه ‌دارند و در بسیاری مواقع، خیلی زود برای احزابی که نتوانند «توانایی پاسخ گویی» و «ایجاد تغییر» خود را به اثبات برسانند، دیر می‌شود. بهترین شاهد برای این موضوع را می‌توان از انتخابات فرانسه مثال زد. درحالی‌که به‌طورمعمول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه صحنه رقابت دو حزب اصلی جمهوری‌خواهان محافظه‌کار و حزب چپ‌گرای سوسیالیست بود، اما صحنه بازی سیاسی روی خوش خود را به طیف راست میانه و افراطی نشان داد. با توجه به عملکرد بسیار ضعیف فرانسوا اولاند و تحقق نیافتن وعده‌های انتخاباتی او، محبوبیت حزب سوسیالیست به‌شدت افت کرد تا در نهایت اولاند ناچار شود از رقابت در دور دوم انصراف دهد و دومین رئیس‌جمهور تک دوره ای فرانسه شود. پیشتر نیز سارکوزی در رقابت برای دوره دوم شکست‌خورده بود و تک دوره ای شده بود. نامزد جمهوری‌خواهان، فرانسوا فیون نیز به‌خاطر رسوایی اعطای حقوق هنگفت به همسر و اقوام خود محبوبیت خود را به‌شدت از دست داد. در این میان، جریان‌های راست با شعار تغییر از نیازهایی می‌گویند که بر زمین‌مانده است. اما نباید فراموش کرد که با توجه به سابقه جبهه ملی که ازنظر بسیاری از مردم و طیف‌های سیاسی روی کارآمد نشانه خطر جدی برای دموکراسی در فرانسه است. آنان نخواهند توانست به جلب نظر عمومی و البته حمایت خارجی اروپاییان دلگرم باشند.

امروز چهارشنبه 6 اردیبهشت، روز ملی «سواد سلامت» است. براساس تعریف سازمان بهداشت جهانی، فرد سالم کسی است که بیماری جسمی نداشته باشد و شرایط بهداشت روانی‌اش به شکلی باشد که زمینه‌ساز بیماری جسمانی نشود. «سواد سلامت» هم به معنی میزان توانایی آدم‌های یک جامعه در کسب، تفسیر و درک اطلاعات اولیه و خدمات سلامت است. مجموعه‌ای از مهارت‌های خواندن، شنیدن، تجزیه و تحلیل، تصمیم‌گیری و توانایی به کارگیری این مهارت‌ها در موقعیت‌های سلامت که لزوما به مدرک تحصیلی، ربط چندانی ندارد. ناگفته پیداست سواد سلامت، روی اقدامات پیشگیرانه افراد یک جامعه برای عدم ابتلا به بیماری‌های مزمن، اقدام به موقع برای درمان و ارتقای سطح بهداشت عمومی، بسیار تاثیرگذار و ضروری است. اصلاح سبک زندگی، خودمراقبتی، پیشگیری از بیماری‌های واگیر و غیر واگیر، بهداشت روان، فرهنگ سلامتی و... از جمله محورهای مهم مفهوم سواد سلامت است که با توجه به اهمیت و ضرورتش، پزشکانِ خیرخواه زیادی در سطح کشورمان به شکل داوطلبانه و رایگان، تلاش و توجهشان را به آن معطوف کرده‌اند. پروفسور «کریم نیــرنیا»، رئیس ایرانی انستیتو پزشکی مولکولی و سلول‌درمانی دوسلدورف آلمان که به‌واسطه موفـــقیـت‌هــای پــیشـــگامانه‌ سال‌های اخیرش (از جمله در زمینه سلول‌های بنیادی مغز استخوان زنان و مردان) به چهره‌ای شناخته شده در دنیای دانش پزشکی و سلول درمانی تبدیل شده، یکی از همین چهره‌هاست که امروز به بهانه روز سواد سلامت، پای حرف‌های شنیدنی او و دو نفر دیگر از همکارانش در مجمع خیرین سلامت نشسته‌ایم و برایمان از نقش مهم «پیشگیری و تشخیص بهنگام» به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان سواد سلامت حرف زدند. با ما همراه باشید.
 

همسر "امانوئل ماکرون" جدی ترین گزینه ریاست جمهوری فرانسه در آینده‌ای نزدیک بانوی اول این کشور خواهد بود. وی 25 سال از ماکرون بزرگ‌تر است.به گزارش رویترز، در حالی که امانوئل ماکرون تنها 39 سال سن دارد همسرش 25 سال از او بزرگ‌تر است و 64 سال دارد. ۴ واقعیت درباره  "بریژیت تروینو" همسر امانوئل ماکرون در رسانه‌ها منتشر شده است که در ادامه می خوانید:
*ماکرون در سن 15 سالگی در مدرسه با بریژیت تروینو به عنوان معلم زبان فرانسه (همسر فعلی اش) آشنا شد. وی معلم زبان فرانسه ماکرون در مدرسه "لا پروویدانس" در شهر "آمیان" فرانسه بود. تروینو متأهل و صاحب 3 فرزند بود.ماکرون در سن 15 سالگی رابطه عاشقانه با معلم خود برقرار کرد و در سن 18 سالگی آنها رسما یک زوج شدند.والدین ماکرون در ابتدا او را به پاریس فرستادند تا به این رابطه پایان دهند اما این زوج پس از فارغ‌التحصیلی نیز با هم ماندند و سرانجام در سال 2007 به صورت رسمی با هم ازدواج کردند. *کوچک‌ترین فرزند بریژیت از همسر سابقش، 30 سال سن دارد و به عنوان وکیل در کمپین انتخاباتی ماکرون فعالیت می‌کند. بزرگ‌ترین فرزند وی نیز که "سپاستین" نام دارد متولد 1975 میلادی است و اکنون 42 سال سن دارد.جالب توجه اینکه فرزند بزرگ خانم بریژیت 3سال از ماکرون بزرگ‌تر است و "لورانس" فرزند دوم بریژیت با ماکرون هم سن است. *   خانم بریژیت وسواس ویژه‌ای نسبت به همسر خود دارد به طوری که در همه جلسات و نشست‌ها وی را همراهی می‌کند. زمانی که ماکرون وزیر اقتصاد بوده همسرش در جلسه‌هایی که وی شرکت می‌کرد حضور می‌یافت و برنامه ملاقات‌های وی را شخصا می‌چید. *بریژیت کوچک‌ترین فرزند خانواده است و 6 خواهر و برادر بزرگ‌تر از خود دارد. خانواده وی در شمال فرانسه یک کارخانه شکلات دارند و یک خانواده معروف و مرفه به شمار می‌آیند. ماکرون و بریژیت تصمیم گرفته‌اند که فرزندی  نیز به دنیا نیاورند.

مصطفی قاسمیان - در تاریخ تلویزیون ما سابقه نداشته که یک مجموعه تلویزیونی، به سری پنجم برسد. به خصوص آن که همچنان محبوب مخاطبان باشد. از این جهت، اتفاقی که برای «پایتخت» افتاده، کاملاً منحصربه فرد است. شاید وقتی سیروس مقدم و محسن تنابنده در سال 86 همکاری شان را برای مجموعه «پیامک از دیار باقی» شروع کردند، هیچ وقت فکرش را هم نمی کردند به مهم ترین زوج نویسنده - کارگردان تلویزیون تبدیل شوند و 7 سریال پربیننده را روی آنتن ببرند اما این همکاری در «چاردیواری»، 4 سری «پایتخت» و «علی البدل» ادامه یافت و حالا در حال تولید هشتمین اثر خود هستند. مجموعه پایتخت که برای اولین بار در نوروز سال 1390 از شبکه یک پخش شد، بی تردید مهم ترین مجموعه دهه اخیر تلویزیون بوده است. تا پیش از دهه 90، مجموعه های تلویزیونی رمضان ماورایی بودند و حال و هوایی مانند «اغما»، «روز حسرت»، «او یک فرشته بود» و «آخرین گناه» داشتند اما با پخش پایتخت در ابتدای دهه نود، آثاری از این دست از جدول پخش تلویزیون کنار رفتند و به جایشان «دودکش»، «دردسر های عظیم» و «هفت سنگ» که آشکارا از «پایتخت» تأثیر پذیرفته بودند، تولید شدند.