سید خلیل سجادپور
info@khorasannews.com

بار دیگر شبکه های تلویزیونی، فیلم سینمایی «محمدرسول ا...» مصری را  در روز میلاد پیامبر مهربانی ها به تکرار نشستند و برخی دیگر نیز در این جشن عاشقانه فیلم ایرانی ساخته مجید مجیدی را به تماشا گذاشتند به گونه ای که مخاطبان تلویزیون جملات بازیگران را قبل از آن ها بر زبان می راندند! حال روی سخن قلم با پژوهشگران و بزرگان حوزه های علمیه  است که با این فرهنگ غنی دینی چرا باید هر سال تکرار فیلم ها و سریال های مذهبی را شاهد باشیم؟ با آن که ضعف فیلمنامه در ایران از جمله مشکلات اساسی در ساخت فیلم های فاخر دینی است اما این قصور را بر چه کسی باید نوشت؟ اکنون که حدود نیم قرن از انقلاب اسلامی ایران می گذرد چه کسی باید زندگانی بزرگان دین را به کاوش بنشیند و این پژوهش های گران‌مایه را در اختیار هنرمندان و سینما گران قراردهد تا فرزندان این سرزمین با فرهنگ غنی دینی زندگی کنند؟ به راستی می توانیم وجدان خود را به قضاوت بگیریم و بدون منیت های علمی و فرهنگی به این سوال پاسخ دهیم که «آیا در ام القرای جهان اسلام» می توانیم حداقل 10دقیقه درباره زندگی هر کدام از ائمه(ع) به جز صحنه های کربلا سخن بگوییم؟ یعنی اطلاعات اندکی از زندگی امام سجاد(ع) یا امام محمدتقی (ع) و امام علی النقی (ع) داریم که در یک جمع خصوصی، زبان به اشاعه فرهنگ دینی بگشاییم؟
به راستی دیگر چه کسی برایمان داستان راستان خواهد گفت؟ دیگر چه کسی دستمان را گرفته و مشام جانمان را با سیری در نهج البلاغه به بوییدن معارف علوی معطر خواهد ساخت؟ امروز آهی که از نهاد قلم بر می خیزد بی شباهت به گلایه از پژوهشگران و بزرگان حوزه های علمیه نیست که چرا فرزندان ما نباید فیلمی ارزشمند از زندگی فاطمه(س) را طوطیای چشمانشان کنند که مرزهای عشق به همسر را در می نوردد و ازدواج زیبا را به جشن می نشیند و مهارت های خانه داری را بر قلب ها حکم فرما می کند؟!
امروز درحالی نبض قلم را به سوگ نشسته ام که خوب می دانم دانش آموزان این سرزمین رونالدو و مسی را بهتر از نامداران ایرانی می شناسند! و بر آن ها فخر می‌فروشند! به کجا چنین شتابان می رویم! چرا فرهنگ ایران زمین باید در قاب کوتاهی های اهل فرهنگ و هنر و پژوهش به فراموشی سپرده شود و افسانه های کره ای و ژاپنی بر زندگی ما نقش آفرینی کند؟ آیا نمی شود مختارنامه دیگری ساخت و بر «ولایت عشق» مُهر ایمان زد؟ امروز چه کسی باید دغدغه های بزرگان نظام را پاسخگو باشد که فرهنگ ایرانی را به نمایش بگذاریم؟
باشد که هنوز «مرگ» در کالبد جسمانی ما حلول نکرده، به خود بیاییم و با هماهنگی حوزه های دینی، سینماگران و دانشگاهیان، فیلم و پویانمایی هایی از این فرهنگ ارزشمند دینی را به نمایش بگذاریم تا دنیا در برابر صلح جویی و مهربانی های بزرگان دینی ما دست ادب بر سینه بگذارد. ان شاءا...

-روز گذشته عیادت وزیر اسبق بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور از مجروحان لبنانی اقدام تروریستی اخیر رژیم صهیونیستی خبرساز شد. پیجرهای انفجاری با اقدام تروریستی رژیم جنایتکار صهیونیستی موجب آسیب جدی به صورت و چشم های جمعی از مردم لبنان ازجمله زنان و کودکان شد. آسیب چشمی به دلیل حساسیت خاصی که این عضو در بدن دارد و تبعات آن که می تواند منجر به نابینایی شود از حساسیت خاصی برخوردار است. چشم پزشکی از تخصصی ترین گرایش های پزشکی است و به دلیل این که ایران از نظر دانش تخصصی چشم پزشکی در منطقه، رتبه بالایی را دارد، بخشی از حادثه دیدگان اقدام تروریستی در لبنان به تهران منتقل و در بیمارستان های تخصصی چشم پزشکی تهران بستری شدند.

عیادت وزیر امور خارجه از سفیر کشورمان در لبنان

 ویدئویی از صحبت‌های یک بازیگر درباره ازدواج مجدد بعد از طلاق که از شبکه شما پخش شده، در شبکه‌های اجتماعی هم پربازدید شد. «حمید گودرزی» در پاسخ به این سوال مجری که «آیا برنامه‌ای برای ازدواج مجدد نداری؟»، می‌گوید: «نه، به هیچ‌وجه علاقه‌ای به ازدواج ندارم». مجری با تعجب می‌پرسد: «اگر عاشق شدی، چی؟» که می‌گوید: «بعید می‌دونم چون الان همه معیارها شده پول. ازدواج بسیار بسیار پیچیده شده و شناحت آدم‌ها کار بسیار سختی است. من تجربه دارم بنابراین از آن استفاده می‌کنم تا دوباره اشتباه نکنم». در ادامه این دیدگاه را از منظر روان‌شناسی بررسی کردیم.

 ترس از اشتباه مجدد در انتخاب

هرچند المپیک 2024 پاریس برای مرد صخره‌ای با حذف در مرحله نیمه‌نهایی فقط به خاطر 6صدم ثانیه، در تلخ‌ترین حالت ممکن به نقطه پایانی رسید اما حالا یک تصمیم انسان‌دوستانه باعث شده تا المپیک پاریس برای او یادآور یک اتفاق شیرین و دلچسب باشد. ماجرا از این قرار است که شرکت سامسونگ یک گوشی موبایل مخصوص ورزشکاران المپیکی 2024 تولید کرد و به همه ورزشکاران حاضر در این دوره از مسابقات هدیه داد. چند روز بعد از پایان المپیک بود که «رضا علیپور» با انتشار یک استوری در صفحه شخصی‌اش اعلام کرد که قصد فروش این هدیه را دارد و مبلغ آن را هم به خیریه اهدا می‌کند. حالا و در اولین روز مهر که همزمان با آغاز سال تحصیلی و بازگشایی مدارس است، تنها نماینده سنگ‎نوردی ایران در المپیک پاریس خبر داد گوشی تلفن‌همراهی  را که از این مسابقات هدیه گرفت، به منظور تهیه پوشاک و لوازم تحریر برای کودکان کار  فعال درکوره‌های آجرپزی قزوین فروخته است. به همین بهانه و در پرونده امروز زندگی‌سلام، با سریع‌ترین مرد عمودی جهان درباره دلایل این تصمیم نیکوکارانه و تحسین‌برانگیز صحبت کردیم که در ادامه خواهید خواند.

پول کار خیر    را خدا می‌رساند

«علیپور» درباره روزی که تصمیم به فروش این گوشی گرفته، می‌گوید: «یک روز داشتم با یکی از دوستان صحبت می‌کردم. او به من گفت که امسال نتوانستیم هیچ پولی جمع کنیم و بعید است بتوانیم دل کودکان کار را شاد کنیم. از من مشورت می‌خواست که آیا راهی به نظرم می‌رسد که بتوانیم به قول خودش از این بن‌بست خارج شویم یا نه. من به او گفتم که نگران نباش، خدا کریم است، فکرش را نکن، من و تو که کاره‌ای نیستیم. من باور دارم که چنین پول‌هایی را خود خداوند می‌رساند و ما فقط وسیله‌ای می‌شویم تا به دیگران کمک کنیم. زمان گذشت و قبل از شروع المپیک پاریس به من خبر رسید که شرکت سامسونگ به همه ورزشکاران شرکت‌کننده در المپیک 2024 پاریس، یک گوشی به عنوان هدیه می‌دهد. به محض این‌که متوجه این ماجرا شدم و خبرش را شنیدم، صحبت‌هایم با دوستم به ذهنم خطور کرد. یعنی جرقه‌اش از همان جا در ذهنم روشن شد».

 

یک اپلیکیشن مالی پول گوشی را بدون گرفتن آن به من داد

«روزی که این گوشی مخصوص ورزشکاران المپیک پاریس 2024 را تحویل گرفتم، حتی پلمب آن را باز نکردم تا گوشی را دستم بگیرم و آن را ببینم. از همان اول، فکرهایم را کرده بودم و برایش برنامه داشتم». سریع‌ترین مرد عمودی جهان با این مقدمه ادامه می‌دهد: «بعد از پایان المپیک، تصمیم گرفتم که آن را برای فروش بگذارم تا بتوانم هرچه قدر می‌توانم برای خرید لوازم‌تحریر کودکان کار کمک کنم. در این بین، شرکتی معروف که استوری من را دیده و متوجه ماجرا شده بود، با من تماس گرفت و گفت که حاضر است مبلغ این گوشی را به من بدهد تا در راه خیر هزینه کنم. بعد از این‎که آن مبلغ را به حسابم واریز کردند، گوشی سامسونگ را هم به من پس دادند و گفتند که این گوشی هم برای خودتان باشد و با خودتان ببرید و در هر کار خیر دیگری که صلاح دانستید، هزینه کنید. من هم خیلی خوشحال شدم و گفتم باشد و گوشی را از آن‌ها گرفتم. البته هنوز هم قرار نیست که آن گوشی را خودم استفاده کنم و برایش برنامه‌های دیگری دارم».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

امیدوارم این گوشی، مدرسه‌ساز شود!

از «علیپور» درباره سرنوشت این گوشی هدیه گرفته شده می‌پرسم که آیا باز هم زمینه‌ساز کار انسان‌دوستانه خواهد شد یا نه که می‌گوید: «بله، مطمئن باشید که دوباره در راه خیر مصرف خواهد شد. اگر خدا بخواهد، اگر بشود و شرایط آن‌طور که می‌خواهم پیش برود، می‎خواهم چندتا اتاق درست کنم و مدرسه‎ای در یک منطقه محروم بسازم که البته چند میلیارد پول دیگر هم نیاز دارد اما خیلی امیدوارم که جور شود و این گوشی، در راه مدرسه‌سازی در مناطق محروم صرف شود».

 

1200 بسته تحصیلی توزیع کردیم

از او می‌پرسم که با پول فروش این گوشی توانسته برای چند کودک کار، پوشاک و بسته تحصیلی تهیه کند که می‌گوید: «وقتی که این گوشی تلفن‌همراه را هدیه گرفتم، تصمیم گرفتم کل مبلغ را صرف کودکان کار کوره‌های آجرپزی قزوین کنم و برای آن‌ها پوشاک و لوازم‌تحریر بخرم. خلاصه‌اش این که با این پول ما توانستیم 1200 بسته کیف، لوازم‌تحریر کامل شامل دفتر، مداد، پاک‌کن، خط‎کش و ... بخریم. همچنین 600 جفت کفش تهیه کردیم که بین کودکان کار توزیع شد».

کودکان کار، فرزندان ما و این خاک هستند

«امسال مجبور شدم که این ماجرا را علنی کنم وگرنه در گذشته هم بارها برای کودکان کار، قدم‌هایی برداشته بودم اما نیازی نبود که اطلاع‌رسانی کنم». او در این باره می‌گوید: «من از قشر ضعیف جامعه بودم. می‌دانم بچه‌ای که با لباس، کفش و وسایل نو به مدرسه می‌رود، چقدر با انگیزه درس را ادامه می‌دهد. فراموش نکنیم که بچه‌های کار، فرزندان ما و این خاک هستند».

در این باره از من نپرسید

بعد از پایان المپیک 2024، تصاویر و ویدئوهایی از محل تمرین علیپور برای آماده‌سازی شرکت در مسابقات منتشر شد که باورکردنی نبود. امکانات و تجهیزات او در مقایسه با رقبا بسیار کمتر بود. حالا از او می‌پرسم که آیا مسئولان بعد از پربازدید شدن آن ویدئوها، برایش کاری کردند تا بتواند با قدرت بیشتری در مسابقات آینده حاضر شود یا نه که می‌گوید: «در این باره صحبت نکنیم، بهتر است. شما هم این سوال را از من نپرسید. من اصلا قصد مصاحبه نداشتم اما چون شما گفتید درباره ترویج کار نیکوکارانه و کمک به کودکان‌کار است، مصاحبه کردم».

 

 

 

 

 

استعداد نداشتم اما تلاش زیادی کردم

از «رضا» می‌پرسم که از چند سالگی وارد این رشته ورزشی شده و چطور استعدادش را کشف کرده است، می‌گوید: «من از 10 سالگی توسط پسر دایی‌ام و با پیشنهاد او به این رشته آمدم و با تمرین‌های خیلی زیاد به این‌جا رسیدم. در اصل چیزی که باعث موفقیت من شد، استمرار، استمرار و استمرار بود. من استعداد زیادی نداشتم. من با تلاش، یک سری پروتکل‌ها و قوانین برای موفقیت در این رشته را عوض کردم تا رکورددار جهان شدم. قبل از من، همه رکورددارهای جهان قدشان یک متر و 85 تا 90 سانتی‌متر بود اما من با قد یک متر و 70 سانتی‌متر، توانستم رکورد جهان را بشکنم و 4 سال رکورددار جهان باشم. من تنها قهرمان مسابقات سنگ‎نوردی در جهان هستم که 4 سال، رکورد جهان را در اختیار داشته و برای همین هم، فدراسیون جهانی وقتی اسم من را به عنوان رکورددار این رشته جایی می‌زد، به عنوان پادشاه این رشته معرفی می‌کرد و این‌طور می‌نوشت: king Reza Alipour».

 

بعد از تمرینات توان حرف زدن نداشتم

او درباره تمریناتی که برای حضور در المپیک پاریس پشت سر گذاشته، می‌گوید: «تمرینات بسیار سنگینی داشتم که شاید کلمه سنگین هم برای آن کم باشد و نتواند توصیف دقیقی از آن‌ها در ذهن شما به جا بگذارد. من روزی 3 جلسه معادل 9 ساعت تمرین می‌کردم. تمرین‌های دیوانه‌واری داشتم که از اوج فشار تمرین، سرم گیج می‌رفت، دست‌ و پاهایم می‌لرزید. توضیح دادنش خیلی سخت است و باید هر فردی تجربه کند، اما همین‌قدر بگویم که این‌قدر سخت بود که گاهی حتی توانی برای حرف‌زدن هم نداشتم و به تنها چیزی که فکر می‌کردم و من را سرپا نگه می‌داشت، امید به قهرمانی و کسب مدال طلا بود. من می‌خواستم باز هم برای سرزمینم افتخاری کسب کنم».

یادم نرفته با پول همین مردم به المپیک اعزام شدم

او در پایان درباره احساسش بعد از کمک به کودکان کار و توزیع بسته‌های تحصیلی بین آن‌ها می‌گوید: «تنها دلیلم برای کمک به کودکان کار، یک کلمه است و آن یک کلمه هم انسانیت است. هر چیز دیگری بگویم، حرف اضافه است. انسانیت باعث شد تا خیلی راحت از گوشی سامسونگ و خیلی چیزهای دیگر برای شادی دل کودکان کار بگذرم. در گذشته هم از خیلی‌ چیزها با رضایت قلبی چشم‌پوشی کردم و در آینده هم، امیدوارم همین طور بمانم. حس خیلی خوبی دارد که یک کودک کار را به تحصیل علاقه‌مند کنید. اگر از تاثیرات و فواید اجتماعی آن بگذریم، خوشحال کردن یک کودک خودش فواید زیادی دارد که مایه برکت زندگی انسان می‌شود. من هنوز یادم نرفته که با پول همین مردم به مسابقات رفتم، من با مالیاتی که مردم ایران پرداخت می‌کنند در المپیک حاضر شدم. البته شرمنده‌شان شدم که دستم از کسب مدال کوتاه ماند. اگر هم کاری کردم، وظیفه‌ام بوده و باید برای خوشحالی‌شان، باز هم بجنگم و تلاش کنم».