صبح نو - باید از وقایع، حوادث و مواضع شخصیتهای سیاسی و تحولات ماههای اخیر درس گرفت. این که کشور بیش از هر زمان به جای نزاع و اختلاف به وفاق، کار، اتحاد و همدلی نیاز دارد. مردم از این گونه تقابلهای بیحاصل در فضای سیاسی خسته به نظر میرسند. نه جریای تندروی چپ که همچنان سهمخواهی خود از دولت را دنبال میکنند خیرخواه پزشکیان هستند و نه افراطیون مدعی اصولگرایی با بیتوجهی به مواضع رهبری و مصالح نظام و کشور میتوانند از ولایتمداری و دلسوزی برای انقلاب سخن بگویند.
اعتماد -متاسفانه دولتها در ایران بهرغم همه هشدارها در چند دهه اخیر از توسعه این بخش از سرزمین(شرق کشور) غفلت کردهاند و در بسیاری از مواقع با بهکار گماردن مدیران ناآشنا و ضعیف، بسیاری از امکانات و ظرفیتهای این مناطق را بهویژه در خراسان بزرگ و سیستان و بلوچستان از بین بردهاند. دکتر مسعود پزشکیان و همکاران وی در دولت و نهاد ریاستجمهوری و وزارت کشور بیش از آن چه با استقرار دولت چهاردهم ملاحظه میشود باید به این مسئله توجه کنند که شرق ایران علاوه بر عقبماندگی در مولفهها و شاخصهای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و محیطزیست نسبت به دیگر مناطق کشور، بیشتر در معرض تهدیدات سیاسی، اجتماعی و بینالمللی و مستعد بروز مشکلات جدی امنیتی و اجتماعی است.
فرهیختگان - آیا معنای وفاق، سکوت همه ارکان حکومت و قدرت در برابر تصمیمات دولت است. اگر انتصابی غیرقابل قبول مثل برخی انتصابها در سطح معاون وزرا یا احکامی که شخص رئیسجمهور میدهد، رخ داد، تکلیف چیست؟ حتما شخص رئیسجمهور باید منظور خودش از وفاق ملی را مشخص کند. بدون شک دادن سهمیه صندلی قدرت به کسانی که در سابقه آن ها همکاری مدبرانه و عاقلانه با ارکان قانونی کشور دیده نمیشود، مانع کار دولت است. چون زمینههای شکاف سیاسی و اجتماعی را ایجاد میکنند و این شکاف حتی در صورت این که دولت با تمام قوا تلاش کند، هیچگاه منجر به کارآمدی نمیشود. بدتر این که سهمیه مورد نظر فقط با لحاظ شناسنامه سیاسی فرد داده شود و هیچ ردپایی از کارکرد فرد نداشته باشد.