برخی به کاربردن «مابین» را در معنی «میان یا فاصله دو چیز »غلط می دانند و معتقدند که «ما» در عربی به معنی آن چه است.
«مابین» در معنی «آن چه در میان یا در فاصله میان دو چیز است» به کار می رود. در حالی که «مابین» در عربی مجموعاً به معنی «میان» است و در آثار استادان قدیم و معاصر فارسی هم در همین معنی به کار رفته است:
خزانه را... میان ترکان و تازیکان ... قسمت کرده اند.
اختلاف مابین فرهنگ نویسان و نقل قول های کورکورانه  یکی از دیگری، کار تحقیق را مشکل تر نمود.
مابین زمین و آسمان جای عیش نیست/ یک دانه چون جهد زمیان دو آسیا؟
بنابراین به کار بردن این ترکیب در معنی یاد شده غلط نیست. شاید بهتر آن باشد که به جای «مابین» از واژه فارسی «میان» استفاده کنیم.
برگرفته از  کتاب«فرهنگ درست نویسی سخن» تالیف استاد حسن انوری

شعر اول:  
آنچنان در خودم، درین زندان
 گاه زنجیر می شوم بانو
که برای شما نه، حتی خود
 دست و پا گیر می شوم بانو
گر چه جو گندمی است موهایم
 شغلم ای خوب آسیابان نیست
دارم از دست می روم
 دارم کم کَمک پیر می شوم بانو
چون نسیمی که می رود با قهر
 رفته ای و هنوز با هر باد
در به هم می خورد و من با خود
 سخت درگیر می شوم بانو
سفره ای باز کرده ام از خویش
آن قَدَر خورده ام خودم را که
دارم احساس می کنم کم کم
از خودم سیر می شوم بانو

شعر دوم:
به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد
دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
سند عشق، به امضا شدنش می ارزد
گر چه من تجربه ای از نرسیدن هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد
کیستم؟ باز همان آتش سردی که هنوز
حتم دارد که به اِحیا شدنش می ارزد
با دو دستِ تو فرو ریختنِ دم به دمم
به همان لحظه برپا شدنش می ارزد
دل من در سبدی، عشق به نیل تو سپرد
نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد
سال ها ... گر چه که در پیله بمانَد غزلم
صبرِ این کرم به زیبا شدنش می ارزد

ذهن افراد کتاب خوان، چابک، سازگار و پذیرای ایده‌های جدید می‌شود، ویژگی‌هایی که موجب می‌شود افراد برای تعامل با آن‌ها تمایل بیشتری داشته باشند.به گزارش خبرگزاری ایبنا، در هزارتوی وسیع هستی، کسانی هستند که آرامش را در صفحات صحافی شده کتاب می‌یابند. آن‌ها رویاپردازانی به دنبال داستان‌های بافته شده دیگران هستند، جویندگانی که قلمروی فراتر از دنیای فیزیکی را کشف می‌کنند و فیلسوفانی که درباره حروف چیده شده که به دنبال هم در سطرهای کتاب می‌آیند، فکر می‌کنند؛ بله به قبیله دوستداران کتاب اشاره می‌کنیم! در بخش اول این مقاله به چهار ویژگی افراد کتاب دوست می‌پردازیم.برخلاف کسانی که در «سطح» زندگی می‌کنند، عاشقان کتاب به اعماق زندگی شیرجه می‌زنند و در اقیانوس ادبیات به دنبال مرواریدهای خرد می‌گردند. آن‌ها صرفاً مصرف‌کنندگان داستان نیستند؛ بلکه شرکت‌کنندگان در یک روایت بزرگ هستند که در طول زمان و مکان در حرکت اند.در واقع، دوستداران کتاب، با دیدگاه‌ها و بینش‌های منحصر به فرد خود، موجودات جذابی در جهان هستند. عشق آن‌ها به کتاب و ادبیات اغلب شخصیت آن‌ها را شکل می‌دهد و آن‌ها را به یکی از جالب‌ترین افراد برای تعامل تبدیل می‌کند.

آن‌ها در جهان‌های بی‌شماری سفر می‌کنند
دوستداران کتاب، با ورق زدن هر صفحه، سفری را آغاز می‌کنند که فراتر از مکان و زمان است. آن‌ها از طریق کتاب از سرزمین‌های افسانه‌ای عبور می‌کنند، در آسمان‌های بیگانه اوج می‌گیرند، در اعماق آگاهی انسان می‌گردند و واقعیت‌هایی را که فراتر از قلمرو معمولی وجود دارد، کشف می‌کنند. آن‌ها ناظران صرف نیستند بلکه با این سفرها، هزاران زندگی را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند.این توانایی برای سفر در جهان‌های بی‌شمار، دیدگاه آن‌ها را شکل و درک آن‌ها را گسترش می‌دهد. آن‌ها زندگی را از طریق نقشه‌ای از فرهنگ‌ها، تجربیات و احساساتی می‌بینند که بیشتر مردم فقط می‌توانند رویای آن را داشته باشند. آن‌ها تکه‌هایی از این سفرها را با خود حمل می‌کنند، لایه‌هایی به شخصیت خود اضافه می‌کنند و این موضوع آن‌ها را به یکی از جذاب‌ترین موجودات دنیا تبدیل می‌کند.با هر کتابی که می‌خوانند، نه تنها داستان دیگری را به مخزن دانسته‌های خود اضافه می‌کنند، بلکه دنیای درونی خود را گسترش می‌دهند. این کاوش بی‌پایان آن‌ها را به همراهان جذابی تبدیل می‌کند که قادر به ارائه بینش‌ها و دیدگاه‌هایی هستند که به اندازه جهان‌هایی که در آن سفر کرده‌اند متنوع است.

آن‌ها کلید جعبه پاندورا را نگه می‌دارند!
ممکن است اسطوره یونان باستان را به خاطر بیاورید که در آن پاندورا، تحت تأثیر کنجکاوی، جعبه ممنوعه‌ای را باز کرد که همه مشکلات دنیوی را از آن جعبه آزاد کرد. جعبه پاندورا را به‌عنوان یک نماد و استعاره‌ای از ذهن انسان و پیچیدگی بی‌نهایت آن در نظر بگیرید.دوستداران کتاب هر بار که به کتابی می‌پردازند قفل این جعبه را باز می‌کنند. آن‌ها در هزارتوی عواطف، افکار و امیال انسانی که در این قلمروهای ادبی آشکار شده است، حرکت می‌کنند و از طریق همدلی و درک، با شخصیت‌ها و تجربیات آن‌ها شادی و غم، عشق و نفرت، شجاعت و ترس، طیف کامل وجود انسان را تجربه می‌کنند. این تجربه آن‌ها را به طرز باورنکردنی بصیر و آگاه می‌کند. آن‌ها افراد را در سطحی عمیق‌تر از تعاملات سطحی درک می‌کنند و رشته‌های نامرئی تجربیات، احساسات و رویاهای مشترک که افراد را به یکدیگر و به خود کیهان متصل می‌کند، درک می‌کنند.

ذهن خود را به شیوه‌ای منحصر به فرد تمرین می‌دهند
بیایید لحظه‌ای در قلمرو علم قدم بزنیم؛ آیا می‌دانستید که وقتی مطالعه می‌کنید، مغز شما بین خواندن درباره یک تجربه و زندگی واقعی آن تمایزی قائل نمی‌شود؟ این یک واقعیت است، این طور نیست؟دانشمندان علوم اعصاب دریافته‌اند که خواندن، مسیرهای عصبی را همانند تجربیات واقعی درگیر می‌کند. برای مثال، وقتی درباره شخصیتی می‌خوانید که در حال دویدن است، نورون‌های مرتبط با حرکت فیزیکی در مغز شما روشن می‌شوند. این پدیده به‌عنوان شناخت زمینه‌ای شناخته می‌شود.برای دوستداران کتاب، این بدان معناست که آن‌ها تنها داستان نمی‌خوانند، بلکه داستان‌ها را تجربه می‌کنند. همان‌طور که با تلاش‌ها و پیروزی‌های شخصیت‌های داستان همراه می‌شوند، مغز آن‌ها خودش را تمرین می‌دهد و عضلات همدلانه‌اش را منعطف می‌کند. این تمرین شناختی توانایی آن‌ها را برای درک دیگران و دیدن مسائل از منظرهای مختلف افزایش می‌دهد.ذهن افراد کتاب خوان، چابک، سازگار و پذیرای ایده‌های جدید می‌شود، ویژگی‌هایی که باعث می‌شود افراد برای تعامل با آن‌ها تمایل بیشتری داشته باشند. آن‌ها می‌توانند به راحتی درباره موضوعات مختلف صحبت کنند و دیدگاه‌های منحصر به فردی را که از مجموعه عظیم تجربیات ادبی خود استخراج شده است، ارائه دهند.

آن‌ها استاد هنر سفر در زمان هستند
حالا قبل از این که درباره این ادعای به ظاهر پوچ، ابروی خود را بالا ببرید، اجازه دهید توضیح بدهم. دوستداران کتاب ماشین زمان ندارند (یا دارند؟) با این حال، از طریق قدرت ادبیات، به‌طور منظم از دوره‌های گذشته و دنیای آینده دیدن می‌کنند. آن‌ها می‌توانند در یک لحظه در خیابان‌های سنگ‌فرش‌شده لندن ویکتوریایی قدم بزنند و در لحظه‌ای دیگر دورترین نقطه یک کهکشان در آینده را کشف کنند. آن‌ها با شخصیت‌های دوره‌های مختلف همراه می‌شوند و آداب و رسوم، زبان، مبارزات و پیروزی‌هایشان را می‌فهمند.توانایی سفر در زمان، افراد کتاب خوان را به‌طور باورنکردنی سازگار و دارای ذهنی باز می‌کند. آن‌ها قدرِ گذشته را می‌دانند، حال را درک می‌کنند و به آینده امیدوار هستند. این انعطاف‌پذیری زمانی آن‌ها را به گفت‌وگوکننده های جذاب تبدیل می‌کند که می‌توانند با افراد در گروه‌های سنی و زمینه‌های فرهنگی مختلف ارتباط برقرار کنند.
مترجم: بهاره گلپرور

سی‌ونهمین کنگره دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) در شهر تریست ایتالیا با حضور نمایندگانی از کشورمان آغاز به کارکرد.
به گزارش ایرنا، سی‌ونهمین کنگره دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) روز پنج شنبه، هشتم شهریور برابر با ۲۹ آگوست سال ۲۰۲۴ میلادی در شهر تریست ایتالیا آغاز به کارکرد.
در این کنگره ده ها سخنران از کشورهای مختلف به ارائه پژوهش‌ها و دیدگاه‌های خود در زمینه ادبیات کودک و نوجوان خواهند پرداخت و در ادامه دو نشست جوایز جهانی «آی رید» و «آساهی» نیز در این کنگره برپا خواهد شد.
در این کنگره سخنرانی‌ها و کارگاه‌هایی از پنج قاره ازجمله کشورهای آسیایی ژاپن، کره جنوبی، چین، اندونزی، سنگاپور، هند، پاکستان و ایران ارائه خواهد شد.
هدی محمدی، محدثه بیگدلی، راحله کریمیان، حدیثه حیدری، زهرا سیدی و پوریا گل بابایی 6 سخنران ایرانی هستند که برای ارائه سه مقاله در این کنگره حضور یافته‌اند.

 ستاره منوچهری - یکی از کارکردهای ادبیات، انتقال حس خوب به مخاطب در مواجهه با یک پدیده معنوی است؛ مثلاً وقتی شرح ناصر خسرو از سفر حج را در سفرنامه‌اش می‌خوانیم، حال و هوای او را به خوبی درک و تصور می‌کنیم. یا وقتی چند بیت از مثنوی «تحفة‌العراقین» خاقانی شروانی را می‌خوانیم، به شکوه حال معنوی‌اش پی می‌بریم. همین‌طور وقتی قصیده آرزوی این شاعر در سفر به خراسان و زیارت امام رضا(ع) را می‌خوانیم، از غم و ناراحتی‌اش متاثر می‌شویم. روایت‌نگاری‌ها از حال و احوال معنوی افراد به نظم و نثر، همیشه از گونه‌های جذاب ادبیات فارسی بوده‌است و در روزگار معاصر هم نمونه‌هایش را فراوان می‌توان دید. یکی از این آثار که به تازگی منتشر شده، کتاب «فصل باران» است که دربرگیرنده روایت 32 نویسنده از تعلق خاطرشان به سالار شهیدان، امام حسین(ع) است. این کتاب به کوشش مهدی قزلی، نویسنده شناخته‌شده در حوزه نگارش روایت و مستند گردآوری شده و سوره مهر به چاپ رسانده‌است. «فصل باران»، درد دلِ 32 نویسنده با امام حسین(ع) است و مراسم رونمایی آن عصر روز چهارشنبه، ۷ شهریور ماه ۱۴۰۳ در خانه شعر و ادبیات برگزار شد. در ادامه، گفت‌وگوی ما را با مهدی قزلی، مدیر خانه شعر و ادبیات درباره این کتاب می‌خوانید.

«فصل باران» چگونه شکل گرفت؟
«فصل باران» در واقع یک برنامه تلویزیونی بود که از شبکه چهار تلویزیون پخش می‌شد. در این برنامه چهل نویسنده، روایت‌های امام حسینی خود را نوشتند و مقابل دوربین اجرا کردند. این روایت‌ها را بعد از برنامه جمع‌و‌جور کردم و چند تا حذف و اضافه شد و با ویرایشی در قالب کتاب فصل باران آماده و در روزهای پایانی ماه صفر رونمایی شد. در مجموع این 32 متن جمع شد که در اصل 31 روایت و یک مقدمه به قلم خودم است.

ملاک انتخاب روایت‌ها برای چاپ در کتاب چه بود؟
تعدادی از آن چهل روایت برنامه تلویزیونی، قبلا در جایی دیگر منتشر شده بودند یا متوجه شدم که بعضی از آن‌ها بریده‌ای از یک متن دیگر بوده‌اند و بعضی‌ها هم مناسب فضای رسانه بود و برای کتاب مناسب نبود. برهمین اساس، تعدادی از متن‌ها حذف و چند متن جدید هم به کتاب اضافه شد.

کدام نویسنده‌ها، راویِ «فصل باران» بوده‌اند؟
از امثال آقای رضا بایرامی که برنده جایزه جلال و کتاب سال بوده‌اند، خانم مرضیه اعتمادی، برنده جایزه داستان تهران و خانم فائضه غفارحدادی که برنده جایزه کتاب دفاع مقدس هستند تا چهره‌هایی مانند زهیر توکلی که استاد دانشگاه و شاعر هستند، روایت‌هایشان در «فصل باران» آمده‌است. 32 نویسنده از شهرهای مختلف مانند تهران، مشهد، قم، قزوین، ارومیه، کرج و... هستند و جالب این‌که اختلاف سن نویسنده‌ها هم بسیار زیاد است و گاهی به بیش از چهار دهه می‌رسد. از دیگر نویسنده‌های کتاب می‌توان به این افراد اشاره کرد: زهرا افخمی‌نیا، زینب عطایی، معید داستان، الهام بن عباس، صادق نیکووفایی، حمیدرضا آزادگان، عطیه هراتی مطلق، گیتی باقری، فریناز ربیعی، محمدرضا جوان آراسته، محمدرضا حاجی پروانه، پرستو علی‌عسگرنجاد، جواد شیخ‌الاسلامی، ندا رسولی، فاطمه شایان‌پویا، فائزه جوان، علی‌رضا رافتی، سیدمحمدحسین شاهوازی، نرگس قزلی، عباس قاضی زاهدی، محمدحسام حاجی‌فرج‌اله، نرگس فرجادامین، مجیدالدین معلمی، بهاره مرشدی و علی‌رضا ناصری.

برای این‌که روایت‌های «فصل باران» خواندنی و جذاب شود، چه کرده‌اید؟
یکی از نکاتی که برای جذاب شدن کتاب رعایت کرده‌ام، حفظ تنوع متن‌هاست. متن‌های این کتاب تنوع زیادی دارد؛ یک متن درباره اربعین است، متن دیگر درباره روضه سیدالشهدا، یک روایت در سفر حج اتفاق افتاده، روایت دیگری در مشهد رخ می‌دهد؛ همه و همه با محوریت عشق و ارادت به سیدالشهدا(ع) است. نکته مهم این کتاب این است که مخاطبان، خود و خاطراتشان را بالاخره در جایی از کتاب پیدا می‌کنند.

مجموعه کتاب‌های «پری سربه‌هوا» اثر مریا یزدانی از نشر «هوپا» برای گروه سنی نوجوان، روانه کتاب‌فروشی‌ها شد.
این کتاب برای مخاطبان بالای ۹ سال منتشر شده است. این اثر به فهرست چهل‌وچهارم جشنواره لاک‌پشت پرنده راه یافته و نشان «۳ لاک‌پشت پرنده پاییز ۱۴۰۰» را دریافت کرده است.

جواد لگزیان / پنجاه و نهمین نشست عصر شنبه‌های مجله بخارا به شاعر بزرگ و نامور لبنان، جبران خلیل جبران اختصاص دارد.
به گزارش خراسان، این نشست به مناسبت انتشار مجموعه کامل جبران خلیل جبران به فارسی با حضور مترجم این اثر، جعفر نوع‌خواه برگزار می‌شود.
این مراسم در میدان بهارستان، خیابان دانشسرا، خیابان شریعتمدار رفیع، باغ موزه نگارستان در تاریخ شنبه دهم شهریورماه ۱۴۰۳ ساعت پنج بعد از ظهر برگزار می‌شود و قدمعلی سرامی، جعفر نوع‌خواه، زروان روح‌بخشان، محسن باکفی آزاد و علی دهباشی در این جلسه سخنرانی خواهند داشت.

قلبی احساساتی و شوری ماورایی
برای صعود بر فراز کوه خوشبختی در سرزمین مهربانی نوشتار و نقاشی‌های جبران خلیل جبران یک دعوت باشکوه و شادی‌بخش است. جبران با قلبی احساساتی و شوری ماورایی از کلبه‌ای در دامنه کوه خوشبختی، نغمه‌های دل‌انگیز و خوش‌آهنگش را برای همه دوستداران ادبیات منتشر کرده است تا صعودی سرشار از رهایی را تجربه کنند و ای بسا که گام به ورای کوهسار گذارند. مجموعه کامل جبران خلیل جبران درصدد است تا به همت جعفر نوع‌خواه در ترجمه آثار عربی و انگلیسی جبران به دقت عین چیزی را که خود جبران برای اولین بار نوشته است، به فارسی نقل کند تا خواننده فارسی هرچه بیشتر در جریان تحوّل فکری و آفرینش و صور خیال وی در مقاطع مختلف حیاتش قرار گیرد و با او همراه شود.
 

یک کنشگر میراث فرهنگی از وضعیت مخاطره‌آمیز آرامگاه «اردشیر سوم» براثر نفوذ رطوبت و نم‌زدگی در این اثر هخامنشی در مجموعه «تخت جمشید» خبر داد.
سیاوش آریا، پژوهشگر و کنشگر میراث فرهنگی عکس‌هایی را از آرامگاه اردشیر سوم هخامنشی در مجموعه تخت جمشید در اختیار ایسنا قرارداد و درباره وضعیت آن توضیح داد: آرامگاه اَردشیر سوم هخامنشی در دامان کوه «مهر» (رحمت) در میراث جهانی پارسه یا همان تخت جمشید، نَم کشیده و رطوبت فراوان در آرامگاه این پادشاه هخامنشی رِخنه و آن را خَدشه‌دار کرده است.
یکی از باارزش‌ترین و بزرگ‌ترین یادمان‌های سنگی کشور که نگین هنر و تمدن ایران‌زمین به شمار می‌آید باوجود همه حساسیت‌ها درخطر قرارگرفته است و جا دارد مسئولان فرهنگی استان و کشور چاره‌ای ریشه‌ای و درمانی بلندمدت را برای آن در نظر بگیرند تا در برابر آیندگان سرخورده و سرافکنده نباشیم.مجموعه تاریخی فرهنگی میراث جهانی پارسه (تخت جمشید)، بخش‌ها و کاخ‌های گوناگونی را در دل خود جای‌داده است که می‌توان به کاخ آپادانا، کاخ تچر، کاخ هدیش، کاخ سد ستون، خزانه، دروازه ملل و آرامگاه‌های اردشیر دوم و سوم در دامان کوه مهر یادکرد که در سال ۵۱۸ پیش از میلاد به‌فرمان داریوش بزرگ بنا شد و خشایارشا و اردشیر یکم آن را گسترش دادند.