گفت و گو با کیارش رضازاده، پسر چهار سالهای که تعدادی از اشعار حافظ رو حفظ کرده و حالا اونها رو خیلی قشنگ میخونه.
امروز با کیارش که 4سالشه گفت وگو کردیم. آقا کیارش، شاعر برجسته کشورمون خواجه حافظ شیرازی رو می شناسه و به دلیل علاقه و تشویقهای مامان و بابا، اشعار حافظ رو حفظ کرده. دوستای گلم آرامگاه حافظ در شیرازه و 20 مهرماه هم بزرگداشت این شاعر بزرگ کشورمونه.
خودت رو معرفی کن.
کیارش رضازاده هستم و 4سالمه.
چی شد که اشعار حافظ رو حفظ کردی؟
با تشویق های مامانم و این که خودمم دوست داشتم این شعرها رو حفظ کنم.
داستان حفظ کردن اشعار حافظ از کجا شروع شد؟
داداشم برای مدرسه داشت شعر ز یاران رو حفظ می کرد. چند روزی بود که مامان و بابا داشتند باهاش شعر رو تمرین می کردند. یه روز یه قسمت از شعر رو یادشون رفته بود و من براشون خوندم، وقتی دیدند درست خوندم تعجب کردند. منم به مامانم گفتم دوست دارم شعر حفظ کنم، از اون به بعد مامانم کمکم کرد تا اشعار حافظ رو حفظ کنم.
معنی شعرایی رو که حفظ کردی، بلدی؟
بله، معنی اشعار رو هم می دونم.
از شاعر دیگهای هم شعر حفظ میکنی؟
فقط شعرهای حافظ رو حفظم من بقیه شاعرا رو نمی شناسم.
خواجه حافظ شیرازی رو مگه می شناسی؟
آره، مامانم واسم توضیح داده واسه همین ایشون رو میشناسم.
کدوم شعرهای حافظ رو حفظ کردی؟ اسمشون رو بگو؟
گل بی رخ یار، یاد باد، ما ز یاران، یک زلف، دوش دیدم، گفتم غم تو دارم، گل در بر و می در کف.
چطوری میتونی شعر حفظ کنی؟
مامانم شعرها رو تکرار میکنه، منم گوش میکنم و بعد از چندبار حفظ میشم.
چند وقته شروع کردی به حفظ کردن شعر؟
5 یا 6 ماهه.
دوست داری خودت یه روزی شاعر بشی؟
نه دوست ندارم.
پس دوست داری بزرگ بشی چکاره بشی؟
دلم می خواد معلم بشم و به بچهها درس بدم.