توکلی - چندی پیش حجت‌الاسلام  پناهیان درباره لزوم برخورد با رسانه‌های دوقطبی ساز از تمام جریانات به خصوص آن رسانه‌هایی که با بیت‌المال اداره می‌شوند، تذکر داد و گفت: «روزنامه‌هایی که با خرج دولت ساخته و پرداخته می شوند از کیهان گرفته تا اطلاعات و جمهوری اسلامی، حق ندارند دوقطبی‌سازی کنند.» اظهاراتی که بازتاب زیادی در فضای مجازی پیدا کرد و با واکنش های زیادی نیز همراه شد. با این که به نظر تذکر پناهیان به تمام جریانات و رسانه ها بوده اما نام بردن او از کیهان، با واکنش ایمانی، عضو شورای سردبیری روزنامه کیهان همراه شد و نوشت :« بی دقتی آقای پناهیان در اظهارنظر اخیر و متهم کردن روزنامه کیهان، موجب ذوق‎مرگی رسانه های زنجیره‎ای‎یی شد که اتفاقا ماموریت اصلی آن ها دوقطبی سازی در کشور است. این خطیب محترم دچار خطای تشخیص شده و به سمت جبهه خودی شلیک کرده است. سخن اخیر آقای پناهیان، بی انصافی بود و امید که ایشان، این اظهارنظر نسنجیده را که احتمالا از سر سهو لسان بوده، جبران کند.» در ادامه بخش آنلاین روزنامه کیهان خطاب به  پناهیان هم نوشت:«از بدگویی‌تان علیه کیهان هم نگران نیستیم ولی از افتادن شما به دام بدخواهان بیم داریم؛ به خاطر خودتان و نه خودمان. ما دوستدار شما هستیم و نمی‌خواهیم ببینیم اظهارات شما با تشویق و حمایت دشمنان نظام و اسلام روبه‎رو شود؛ کسانی که دشمن شما نیز هستند.کیهان یاد گرفته است که خط‌شکن باشد؛ از طعنه‌ها و تهمت‌ها نرنجد و با فشار و تهدید از مسیر خود منحرف نشود و یا شانه خالی نکند و به لطف و عنایت خدای مهربان از این راه باز نمی‌گردد. آقای پناهیان شما از اظهارات نادرست‌تان برمی‌گردید؟» رجانیوز نیز دیگر رسانه اصولگرایی در مطلبی در واکنش به اظهارات پناهیان دوقطبی سازی را به مقابله با تحریف و جهاد تبیین مرتبط کرد. موضع گیری ها در برابر پناهیان به همین جا ختم نشد و حمید رسایی در پاسخ به اظهارات پناهیان نوشت :« دو قطبی نکنید؛ خطی که معاویه ترویج می‌کرد.» یاسر جبرائیلی نیز سخنان پناهیان را در حقیقت سرکوب «هسته سخت معتقد به معارف انقلاب» عنوان کرد! و نوشت : «جمهوری اسلامی، یک هسته سخت دارد که موجد آن، نه ترس و نه طمع، بلکه ایمان ناب به معارف انقلاب اسلامی است؛ و همین ایمان است که از این هسته، سپری پولادین در برابر فتنه‌ها ساخته است. سرکوب این هسته سخت بابت عمل به ایمانش به معارف انقلاب، فقط یک پیام دارد...» در مقابل اما شماری از کاربران و تحلیلگران نیز به دفاع از اظهارات پناهیان برآمدند. در همین باره سعید آجرلو تحلیلگر اصولگرا نوشت:

« مسیری که پناهیان با نقد تحجر آغاز کرد با نفی دوقطبی سازان ادامه یافته. سخنان پناهیان در مذمت دوقطبی سازی تلاش در جهت تبیین فرمایش رهبر انقلاب در این زمینه است. مرور سخنان رهبر انقلاب در ۱۹ دی ماه ۱۴۰۲ برای کسانی که با تمام توان به گفته های پناهیان حمله می کنند، توصیه می شود ( ایشان می فرمایند) :«یکی از مسائل، ایجاد اختلاف است؛ دوقطبی کردن مردم. ببینید، اختلاف دو جور است: یک وقت دو نفر با هم اختلاف سلیقه دارند، در فلان مسئله‌ سیاسی، در فلان حُب و بغض؛ با همدیگر هم دوستند، رفیقند، با هم چایی می‎خورند، با هم سر سفره می‌نشینند، اختلاف نظر هم دارند؛ یک وقت [هم] هست اختلاف نظر جوری است که هر چیزی از یک طرف صادر بشود ــ هرچه می‎خواهد باشد: فکر، عمل، خوب، بد ــ از سوی این طرف دیگر محکوم است، از این هم هرچه صادر می‎شود از طرف او محکوم است؛ اسم این «دوقطبی» است. دوقطبی در جامعه ایجاد می‎کنند. هر کاری طرف مقابل بکند، این طرف او را محکوم می‎کند، ولو خوب باشد. این‎ها از کارهایی است که امروز مخالفین ملّت ایران و دشمنان ملّت ایران مشغولند». کاربر دیگری نیز نوشت :« نه حرف‌های پناهیان درباره مخالفت بادوقطبی‌ سازی‌های کاذب جدید است و نه هجمه علیه امثال پناهیان تازه است؛ هر وقت فضای کشور به سمت عقلانیت حرکت کرده و عده‌ای خواستند برای رشد جامعه قدمی بردارند همین بوده...ترکیب تلاش دشمن و بی‌عقلی و حسادت برخی‌، خروجی‌اش حفظ عقب‌ماندگی است...» کاربر دیگری هم نوشت:« کسی نمی‎تواند منکر مضرات دوقطبی سازی شود و جناب پناهیان نیز نخواسته‌اند به اسم وفاق ملی، جلوی هرگونه انتقاد و مطالبه گری را بگیرند؛ اما یک تیترسازی شیطنت آمیز ( همچون « انتقاد شدید پناهیان از کیهان)  باعث شده تا اتفاقا مخاطبین اصلی این صحبت، سعی کنند با قرار دادنِ او در برابر کیهان، خود را سفید جلوه داده و بحث را منحرف کنند!» جلیل محبی نیز نوشت :« کاری که پناهیان شروع کرده را باید سال ۸۲ شروع می‌کرد. نمی‎دانم می‌تواند موفق شود یا خیر. اما راه دیگری نیست.» 

محمدسعید احدیان- ۱. اگر ویدئوی کامل صحبت‌های اخیر آقای پناهیان را گوش دهید، درمی‌یابید اشارۀ ایشان به روزنامۀ کیهان در کنار دیگر روزنامه‌ها صرفاً از باب مثال بوده و هیچ‌گونه تعریض به روزنامۀ کیهان نزده‌اند و منظور ایشان قاعده‌ای بوده که ممکن است بر هر روزنامه‌ای که دچار خطا شود صدق کند. ایشان می‌گویند: «من از رئیس مجلس می‌خواهم قانونی تصویب شود تا جلوی هر روزنامه‌ای که از منابع دولتی استفاده می‌کند و دوقطبی‌سازی می‌کند، گرفته شود؛ فرقی نمی‌کند؛ از کیهان گرفته تا اطلاعات تا جمهوری اسلامی و هر روزنامۀ دیگری». بنابراین، آقای پناهیان روزنامۀ کیهان را از باب مثال در کنار روزنامه‌های اطلاعات و جمهوری اسلامی و دیگر مثال‌ها ذکر کردند. وگرنه در غیر این صورت علاوه‌بر کیهان، روزنامۀ جمهوری اسلامی و اطلاعات که ایشان اسم بردند جزو روزنامه‌های دوقطبی‌ساز محسوب می‌شدند که خب این برداشت از صحبت‌های ایشان نارواست. ۲. مقابله با دوقطبی‌سازی جعلی صرفاً نظر آقای پناهیان نیست، بلکه فرمایش مؤکد حضرت آقاست. آقای پناهیان این بیانات را صرفاً تبیین کرده‌اند. این‎که دوقطبی‌سازی باعث می‌شود شما نتوانید از خوبی‌های جریان رقیب تعریف کنید و مجبور ‌شوید از نقاط ضعف جریان ‌خودی دفاع کنید، آیا چیزی جز حرف صحیح و حق است؟ طبق نگاه دوقطبی‌سازان، یک نفر یا خائن است یا انقلابی. اگر کسی در قطب ایشان نباشد، انقلابی نیست و اگر کسی در سمت آن‌ها بازی کند، دیگر نباید او را نقد کرد، حتی اگر مقابل فرمایش رهبری عمل کند یا حرف بزند. دوقطبی‌سازی نیاز حیاتیِ کسانی است که حیات سیاسی‌شان در برچسب‌زنی‌هایی ازقبیل «وسط‌بازی یا صورتی‌بازی» است. پایان دوقطبی‌سازی پایان این قبیل برچسب‌زن‌ها خواهد بود. البته نقد هر کس ازجمله آقای پناهیان طبیعی است و اشکالی ندارد، اما اگر معتقد باشیم هر کسی که خلاف منافع حزب و دستۀ ما حرف بزند او را انقلابی ندانیم، عیناً در تضاد با انقلابیگری است.  ۳. رهبر انقلاب، به‌صورت جدی، با ایجاد دوقطبی‌های جعلی در کشور مخالف‌اند. رهبر انقلاب می‌فرمایند: «یک وقت [هم] هست اختلاف نظر جوری است که هر چیزی از یک طرف صادر بشود ــ‌هرچه می‎خواهد باشد: فکر، عمل، خوب، بد‌ــ از سوی این طرف دیگر محکوم است، از این هم هرچه صادر می‎شود از طرف او محکوم است؛ اسم این دوقطبی است. [...] این‎ها از کارهایی است که امروز مخالفین ملّت ایران و دشمنان ملّت ایران مشغولند». آیا آقای پناهیان چیزی جز این بیان رهبر انقلاب را گفته است؟ این‌جماعت چرا مستقیماً به رهبری حمله نمی‌کنند، اما به تبیین‌کنندگان حرف ایشان هجوم می‌برند؟ زیرا مخالفت با سخن صریح رهبری هزینه دارد و عده‌ای چون تمام اعتبار ظاهری‌شان از رهبری‌ است، نمی‌توانند مخالفت خود را با آقا علنی کنند، لذا سخنان رهبری از هر زبان دیگری خارج شود، این افراد سریعاً موضع می‌گیرند. نمونه دیگرش هم بحث حمایت از دولت پزشکیان و کمک به موفقیت پزشکیان است که رهبری بارها تکرار کردند، اما این جماعت باز هم به قالیباف حمله می‌کنند، زیرا قالیباف هم از بُن دندان باور دارد که موفقیت دولت موفقیت اسلام و ایران است. ۴. مجدداً اشاره کنم نطق دکتر قالیباف نزد حضرت آقا نظر جریان انقلابی دربارۀ وفاق را مشخص کرد که با تأییدات رهبری همراه شد. همان‌طور که آقای قالیباف در آن نطق گفت، ما با دولت در یک جبهۀ سیاسی نیستیم، اما با حفظ اختلاف سلیقه‌ها خود را کنار دولت می‌دانیم . رهنمودهای رهبر انقلاب تنها معیار مواجهۀ ما با دولت چهاردهم است. هرجا دولت ذیل تأییدات و تأکیدات حضرت آقا باشد، حمایت خواهیم کرد و هر زمان هم از رهنمودها و سیاست‌های  رهبر معظم انقلاب عدول کند، محکم مقابل دولت خواهیم ایستاد و رفتار آن را اصلاح خواهیم کرد. بنابراین تأکید حضرت آقا بر کمک به دولت را تشریفاتی و تصنعی و از روی تعارف و رفع تکلیف نمی‌دانیم. وقتی آقا می‌گویند باید به دولت کمک کرد، یعنی باید به دولت کمک کرد و نباید در کمین شکست دولت نشست تا بعد از شکست، ما جای او را پر کنیم. حال سؤال این است: کسانی که رودربایستی را کنار گذاشتند و مترصد پایان ناتمام دولت چهاردهم نشسته‌اند، توصیه‌های رهبر انقلاب را چگونه توجیه می‌کنند؟ آیا این توصیه‌ها را هم تفسیر به رأی می‌کنند یا تصمیم گرفته‌اند رودربایستی را کنار بگذارند و با نظریه‌هایی ازجمله «رأی تقلیدی نیست»، باورشان را نسبت به پذیرش رهنمودهای رهبری شفاف کنند؟