نحوه مدیریت ما این طوری است که قیمت ها را 20 برابر می کنند. بعد مایحتاج مردم یکی یکی صفی می شود. بعد مسئولین متوجه می شوند و با بگیر و ببند، بازار را درست می کنند. همه خوشحالیم که صف جمع شده ولی غافل از این که قیمت ها همان 10برابر مانده!
دوستانی که انواع متلک ها را به کارمندان می گویید، این ها همان قشری هستند که تا قبل از کرونا عده ای وقتی صحبت از حقوق کارمندی می شد با کنایه آن را بخور و نمیر می دانستند اما به دلیل وجود کرونا به کارمندان غبطه می خورند.
می گویند یا دروغ نگو یا اگر گفتی دروغ های خیلی بزرگ بگو، این دقیقا حکایت برخی مسئولین است. مردم غرق در مشکلات هستند و در این چند سال پول ملی مان مثل یک برگ کاغذ بی ارزش شده است. آن وقت آقای روحانی می گوید این چندسال دولت مان دهه نجات کشور و موفقیت و... بوده! این ها کجا زندگی می کنند که چنین حرف هایی می زنند؟
تو ماه رمضون به ساعت نباید نگاه کرد! من یه بار نگاه کردم دیدم ساعت هفته، سه ساعت بعد نگاه کردم دیدم هفت و ربعه!
هنوز فرمایش آقای نمکی یادمان نرفته است که یک ماه پیش فرمودند ایران رتبه نخست مدیریت کرونا در جهان را دارد، جناب وزیر چی شد که در عرض یک ماه مدیریت تان از عرش به فرش رسید؟
همه جای دنیا اول به فکر معیشت مردم شان هستند و بعد محدودیت های کرونا را اعمال می کنند. در کشور ما بعضی مشاغل تقریبا از یک سال پیش تعطیل یا نیمه تعطیل بوده اند اما هیچ مسئولی نیامده بپرسد حال تان چطور است؟ انگار مردم فتوسنتز می کنند. آقای رئیس! آقای وزیر! وقتی بازار تعطیل است صاحب مغازه باز هم اجاره اش را می خواهد و خرج زندگی مان تعطیل نمی شود!
الان تنها محدودیتی که ما می بینیم همین تعطیل کردن تردد ازساعت 10 شبه. همه می دانیم که آن هم به خاطر جیب دولته وگرنه کاش کمی هم به فکر مردم بدبخت باشند که با تعطیلی های پی در پی بیکار شده اند. ما در این یک سال طلای دست زن و بچه مان را فروختیم و زندگی کردیم. دیگر آه در بساط نداریم.
چند درصد کشور کارمند دولتی هستند؟ چرا دولت به فکر بقیه اقشار جامعه نیست؟ چرا از بیت المال به کارمندان حقوق های چند ده میلیونی پرداخت میشود؟ اگر پول نفت و بیت المال حق همه مردم ایران است لطفا از اختصاص آن فقط به کارمندان خودداری بفرمایید. کارمند پروری تا کجا؟
نتیجه تدبیر وآینده نگری ستاد کرونا به ریاست رئیس جمهور در ایام نوروز و راهی کردن مردم برای مسافرت، تعداد فوتی هایی است که از مرز 300نفر گذشت! عجب صبری خدا دارد.
آقای روحانی! لطفا بلوف را کنار بگذارید و از طرف ما ملت ایران حرف نزنید چون شما زندگی ما را به زیر خط فقربرده اید.
رئیس دانشگاه علوم پزشکی بجنورد فریاد می کشد. وضع استان به خصوص بجنورد خرابه و به سیاهی می رود. ۳۳۰ بیمار کرونایی بستری داریم که هر لحظه این تعداد بیشتر می شود و فوتی داریم اما اصناف باز، پارک ها باز، رفت و آمد فراوان و مسئولین و مدیران شهری هم در خواب غفلت اند و نظارت و برخورد هیچ! به خدا تا هفته تمام نشده مدیران می مانند و مشکلاتی که دیگر نمی شود جمعش کرد. رسیدن آن روز با این برخوردها خیلی دیر نیست عزیزان بی فکر!
شمایی که موقع سحری 50 تا لیوان آب می خورید و انتظار دارین توی روز تشنه نشید، بدانید که فقط شتر چنین توانایی داره!
در پرداختی دولت برای طرح کمک معیشتی ماه رمضان ظاهرا کفگیر دولت به ته دیگ خورده و برای خانواده شش نفره به جای 205 تومان 180 تومان واریز کردند! 25 تومان دیگرش کجا رفت؟
متاسفانه قطار ساری به مشهد تاریخ 6 فروردین در هیچ ایستگاهی نماز صبح نگه نداشته است. لطفا علت را از مسئولان پیگیری بفرمایید.
در جواب اون شخصی که گفته حقوق کارمندان 200 درصد اضافه شده باید گفت می خواستی حضرت عالی هم به جای وقت گذرانی زحمت بکشی تا کارمند بشی. در قرآن هم آمده: لیس للانسان الا ما سعی. هرکس به اندازه تلاشش به دست میاره.
کارگر روزمزد ساختمانی بودم، دارای همسر و دو فرزند هستم. الان پنج ساله روماتیسم شدید گرفتم و خانه نشین شدم. با این وضع صاحبخانه ام کرایه را زیاد کرده و می گه 10میلیون هم برای رهن بده! به قرآن تمام درآمدم فقط یارانه ها هستند. لطفا کمک کنید.
ای کاش روزنامه خراسان یک تریبون آزاد داشت واز مردم گزارش تهیه می کرد. البته گزارش واقعی، بدون ترس و در امنیت کامل. اون وقت دولتمردان مشاهده می کردند در این هشت سال چی کاشته و چی برداشت کرده اند و البته آن ها می دانند و خودشان را به کوچه علی چپ زدهاند!
از مجلس محترم خواهشمندیم قانونی را تصویب کنند که جلوی افزایش اجاره های خانه و مغازه را بگیرند که هر مالکی به خودش اجازه می دهد در این بحران کرونایی وشرایط تحریم اقتصادی دشمن غدار کشورمان، هر عددی را بکشد روی اجاره خانه و مغازه. آیا کسی هست از مسئولین گرامی،مدیران کشور و روحانیون محترم، قوه محترم قضا، این کار را پیگیری کند و آن را به سرانجام برساند؟ خدایا مستاجریم و دیگر خسته شدیم.
چرا یارانه معیشتی خانواده این جانب به جای دو میلیون و 50 هزار، یک میلیون و800 هزار ریال واریز شده؟