ایران باستان
تعداد بازدید : 125
«گُهریگ» مهریه بانوان در ایران باستان
سارا پوراحمدی - در همۀ متون دینی ایران قدیم، به امر ازدواج توجه و سفارش شده است. از قول «اهورهمزدا» در کتاب «وندیداد» آمده است:«مردی که زن دارد بر آن که ازدواج نکرده است، مردی که خانوادهای دارد برآن که بیخانمان است و مردی که فرزند دارد بر آن که بیفرزند است، برتری دارد.» توصیه شده است که مرد و زن، به محض رسیدن به سن ازدواج، همسری برای خود برگزینند. در این بین، قوانینی هم درباره ازدواج، در ایران باستان وجود داشت؛ مانند آن که هیچ پدری حق نداشت دختر خود را مجبور به ازدواج با مردی کند. معین کردن مهریه نیز امری رایج بود و به آن «گُهریگ» میگفتند. طبق رسوم کهن جهیزیهای نیز به عروس میدادند که مقدار و چگونگی آن، به رضایت دو طرف بستگی داشت. به دلیل آن که طبق رسوم، هنگامی که دختر به خانه همسر خود میرفت، دیگر از پدر ارثی نمیبرد، سعی بر آن بود که جهیزیۀ کاملی همراه او کنند. پیمان ازدواج بسیار مقدس بود و هر دو طرف باید در حفظ آن میکوشیدند. شکستن این پیمان آسان نبود و مرد تنها در مواردی خاص میتوانست همسر خود را طلاق دهد. در این موارد، طلاق باید با شرایطی ویژه صورت میگرفت و رضایت بانوی خانه، از هر لحاظ جلب میشد و حتی اگر مقدور بود، شرایط ازدواج مجدد او را نیز، فراهم میکردند.