برویم به «دَرَک» !
سفر به روستای « درک» در مرز کویر و دریا در جنوب شرق ایران
نویسنده : سمیه محمدنیا حنایی h.habibi@khorasannews.com
تا جایی که چشم کار می کرد ریگ بود و ریگ. انگار چرخ های خودرو به شن های داغ کویر می چسبید و سرعتمان را کم می کرد. آفتاب با لجبازی کودکانه ای به شدت بر رویمان می تابید. گرما طاقتمان را طاق کرده بود. برای لحظه ای کاسه صبرم لبریز شد و گفتم: «چرا کویر این قدر خشک و سوزان است؟ ! خدایا! جوی روان و سایه نخلم آرزوست!» همین که از یکی از رمل های سفید بالا رفتیم، ناگهان با منظره ای روبه رو شدیم که اصلا باور کردنی نبود. دریایی به غایت آبی، نخل هایی بس سرسبز و خرم و روستایی آباد... در این ناکجا آباد دوردست و در دل کویر، آیا این چیزی کمتر از یک معجزه می تواند باشد؟
«دَرَک» کجاست؟
«درک» را باید سرزمین تناقض ها نامید. اولین تناقض، در اسم روستا نمایان می شود. درست خلاف آن چه ما از واژه «درک» در ذهن داریم، آب و هوای «درک» هیچ شباهتی با دوزخ ندارد. ساکنانش هم مصداق واقعی بهشتیان اند و بسیار مهمان نواز؛ در برخورد اول چنان با گردشگران گرم می گیرند که آدم با خودش فکر می کند، حتما او را با یکی از بستگان دورشان، اشتباه گرفته اند. از تمیزی «درک» هم، هر چه بگویم کم است. سراسر روستا، ساحل و صخره های لب دریا همیشه تمیز است. مردم «درک»، نظافت را نشانه ایمان می دانند و برای این که روستای تازه کشف شده شان، به سرنوشت تلخ دیگر مناطق گردشگری دچار نشود، آستین همت را بالا زده اند. «درکی ها» برای تمیزی ساحل، جایزه تعیین کرده اند؛ اگر یک نایلون پر از زباله را تحویل دهید، به شما دو هزار تومان هدیه می دهند.
چگونه به «درک» برویم؟
برای رفتن به جنوب شرق ایران، باید فرصت چهار روزه ای را درنظر بگیرید. مقصد اولیه یکی از شهرهای «کنارک» یا «چابهار» است، اما من برایتان پیشنهاد ویژه ای دارم که با یک تیر، چند نشان بزنید.
خوب است ابتدا به «کنارک» بروید و از آن جا در جاده ای پردست انداز ولی زیبا، به سمت «درک» حرکت کنید. جاده از میان کوه های فرسایش یافته با شکل های عجیب و غریب می گذرد که چشم هر رهگذری را به خودش خیره می کند. اما یادتان باشد که در خودرو حتما یک نفر مسئول دنبال کردن جاده بشود! به ویژه زمانی که باد می وزد، این مسئولیت خطیرتر هم می شود. چرا که شن های روان، گاهی روی جاده را کاملا می پوشانند و اگر شما محو کوه ها شده باشید، ناگهان در بیابان بی آب و علف سردرگم خواهید شد.
در «درک» اصلا نگران اقامت نباشید. امسال با توجه به افزایش بازدید کنندگان، امکانات اقامتی مناسبی در ساحل در نظر گرفته شده است. با توجه به بالا بودن دمای هوا در همه فصول سال، شب خوابی در ساحل و زیر طاق پرستاره آسمان، بسیار فرح بخش است. بماند که در این صورت شما شاهد منظره بی بدیل غروب رنگارنگ و آتشین خورشید و طلوع طلایی زود هنگام آن خواهید بود. اگر کودک خردسال به همراه دارید، باز هم جای نگرانی نیست. درِ خانه روستاییان همیشه به رویتان باز است. آن ها با مبلغ حدود صد هزار تومان، خانه مناسبی را به شما کرایه می دهند. اگر حوصله پخت و پز هم ندارید، گزینه دیگری برایتان دارم؛ اقامتگاه های بوم گردی نیز آماده خدمت رسانی به شما هستند که به ازای هر نفر 88 هزار تومان خرج روی دستتان می گذارند.
جاذبه های گردشگری «درک»
وجود روستایی که از شمال به کویر داغ و از جنوب به جنگل های «حرا» و دریا برسد، به تنهایی می تواند شگفت آور ترین جاذبه طبیعی باشد. اما از این که بگذریم، وجود همزمان چهار ساحل ماسه ای، شنی، صخره ای و مرجانی در فاصله بسیار نزدیک به هم، برای خوش گذرانی لب دریا بسیار مهیج است. نزدیک دریا نیز «خورهای» بزرگی وجود دارد که به عمق شگفتی «درک» می افزاید. خور باستانی «گالک» به طول شش کیلومتر، سرآمد شهامت پیشروی دریا به دل کویر است که تاثیر زیادی نیز در آب و هوای جلگه ای «درک» دارد.
جنگل های «حرا» هم جاذبه دیگری است که شما را مجذوب خود می کند. اگر زمانی که قرص ماه کامل است، در ساحل درک باشید، دیگر نور علی نور می شود. دریا شب هنگام زیر نور نقره فام مهتاب، تمام نخل ها را به آغوش می کشد.
تفریحات «درک گردی»
شاید با توصیف هایی که از «درک» کردم، شما این منطقه را گزینه ای مناسب برای گذران یک ماه عسل عاشقانه در نظر بگیرید! اما این ها همه جاذبه های «درک» نیست. در ساحل، امکانات مناسبی برای بازی های ساحلی و آبی مانند موج سواری فراهم شده است که آدرنالین خونتان را حسابی بالا می برد. البته نباید از شترسواری و «آفرود» سواری در بخش کویری نیز غافل ماند. انگار همگی دست به دست هم داده اند تا لذت سفر شما را به حد اعلی برسانند.
«درک» با این همه شور و انرژی، برای سالخوردگان هم مناسب است. شن های ساحل و رمل های داغ کویر، بهترین درمانگر و مسکن برای دردهای عضلانی و روماتیسمی است که خوابیدن زیر آن ها، آرامش لذت بخشی را به استخوان ها و مفاصل دردناک هدیه می کند.
«کوه های گِل افشان بندر تنگ»
دل کندن از «درک» با تمام زیبایی های افسانه ای اش سخت است، اما گریزی نیست. «درک» را به سمت «چابهار» ترک می کنیم. صد کیلومتر مانده به چابهار، نزدیکی بندر«تنگ»، به کوه های فوران کننده ای می رسیم که گِل ها را با قدرت زیادی به اطراف پرتاب می کنند. «کوه های گل افشان تنگ» در وسط بیابانی وسیع قرار گرفته اند و ارتفاعی حدود صد متر دارند. برای رسیدن به کوه باید پاچه هایتان را بالا بزنید و البته قید تمیزی را هم. اطراف کوه، گودالی پر از گِل وجود دارد. تنها راه رسیدن به کوه، دل به دریای گِلی زدن است. اگر شانس بیاورید و در همان روزها بارندگی نباشد، بالارفتن از کوه بسیار آسان است وگرنه با سر و رویی گِلی به قله خواهید رسید. در بالاترین نقطه کوه، چاله ای به قطر یک متر و عمق نیم متر وجود دارد که هر دقیقه یک بار گل ها را با صدای جالب و خنده داری به بیرون پرتاب می کند. گاه شدت پرتاب آن قدر زیاد است که گل ها هفت متر آن طرف تر فرود می آیند. نگران گل هایی که به سر و صورت تان می پاشد، نباشید. چراکه علاوه بر داشتن خاصیت درمانی و زیبایی فوق العاده، خلاف آن چه به نظر می رسد، داغ نیستند.
در روزهای سرد سال، که هوای «تنگ» معتدل است، گردشگران شوخ طبع زیادی برای گل بازی و غوطه ور شدن درآن، به آن جا می روند. تورهای گردشگری هم، از این قافله عقب نمانده اند و هرروز برنامه بازدید از «تنگ» را اجرا می کنند. در همین مشهد خودمان، برای تور «درک و بندر تنگ»، برنامه ای سه روزه وجود دارد که نفری 400 هزارتومان آب می خورد. تورهای تهرانی نیز این برنامه گردشگری را با هزینه 500 هزار تومان برگزار می کنند.
«چابهار»، مقصد نهایی
«چابهار» آخرین نشانه ای است که با تیر رها شده از چله مان، می زنیم. «چابهارگردی» خودش فرصت چند روزه ای لازم دارد. اما برای گشتن در بازارهای آن زمان زیادی لازم نیست. این روزها، بازارهای زمستانی شهر با تخفیف های داغ و باورنکردنی، حسابی شلوغ شده اند. در یک کلام، از فرصت اقتصادی «چابهار» برای خریدهای نوروزی غافل نشوید.
جدول هزینه های سفر به «درک» و «بندرتنگ» برای 4نفر (به تومان)